પ્રાચીન સમયમાં, આદિત્યના બળ પર, મુનિના દેવ રાક્ષસ ભગવાનને પ્રસન્ન કરતા હતા અને ઇચ્છિત સિદ્ધિયા મેળવતા હતા. આજે વિજ્ઞાન એટલું પ્રગતિ કરી ચુક્યું છે કે આવતીકાલ અને આજકાલ જો કંઇ બદલાયું ન હોય તો લગભગ બધી જ મનોકામનાઓ જોક્સમાં પૂર્ણ થાય છે.
તેથી તે મૃત્યુનું અચળ સત્ય છે જે હજી ભગવાનના હાથમાં હતું અને આજે પણ છે. વિશ્વ ક્ષણિક છે, જીવ આ જીવમાં જે જીવ આવ્યો છે તે મૃત્યુમાં ભળી જશે.જો આપણે સનાતન ધર્મના શાસ્ત્રોમાં માનીએ છીએ, તો મૃત્યુ પછી દ્વિ-માર્ગ ગતિ છે. જે સત્કર્મ કરે છે તેને સ્વર્ગનો આનંદ મળે છે અને દુષ્ટ કાર્યોનું પરિણામ નરકમાં ત્રાસ આપે છે.
નરકનું નામ સાંભળીને, આત્મા શરીરમાં કંપાય છે નરકને ટાળવા માટે શાસ્ત્રોમાં ઘણી બધી રીતોનો ઉલ્લેખ કરવામાં આવ્યો છે, મૃત્યુની સમયે વ્યક્તિની પાસે એવી કંઈક બાબતો છે, જ્યારે આત્મા શરીરમાંથી બહાર આવે છે ત્યારે યમદૂત તેને નરકમાં લઈ જતા નથી. તેથી આપણે તે વેદનાથી રાહત પણ આપીએ છીએ.
1. મરણ સમયે, મોંમાં ગંગાજળ હોવાને કારણે શરીર અને મન બંને શુદ્ધ થઈ જાય છે. ધર્મ શાસ્ત્ર કહે છે કે જ્યારે કોઈ શુદ્ધતા સાથે શરીરનો ત્યાગ કરે છે, ત્યારે તેને પીડાથી રાહત મળે છે.
2. કપાળ પર તુલસીના પાન અથવા તુલસીનો છોડ જો ઘરની નજીક છે તો આપણે યમરાજ હેઠળની બંને પરિસ્થિતિમાં વ્યક્તિ પાસે નથી આવતાં. શાસ્ત્રો કહે છે કે તુલસી વિષ્ણુને પ્રિય છે, તો તેના મનમાં ભગવાનની સુંદરતા આવે છે.
3. શ્રીમદ્ ભાગવત ગીતાના પાઠથી તે વ્યક્તિના શરીરમાંથી મોર સમાપ્ત થાય છે જે સમયના અંતમાં તેના કાનમાં પડે છે, દુ:ખ વિના આત્મા શરીરનો ત્યાગ કરે છે. અને મુક્તિ પ્રાપ્ત કરવા ઉપરાંત, તેમના શાસ્ત્રને સાંભળવાથી, જે પ્રાણ પોતાનો જીવ આપે છે તે નરકની વેદના સહન કરતું નથી, અંતિમ સમયમાં, એવું માનવામાં આવે છે કે મૃત્યુ પછી પણ તે જ ગતિ છે.
