ભારતમાં દરેક જગ્યાએ એક અલગ મંદિર હોય છે, તેમની માન્યતા અને તેની સાથે સંકળાયેલ અદ્ભુત રહસ્ય. જાણવાની ઉત્સુકતા દરેક મનુષ્યમાં હોય છે, પરંતુ તેમની સાથે સંબંધિત રહસ્યો એવા છે કે, વૈજ્ઞાનિકો પણ તેમના વિશે શોધી શકતી નથી. પરંતુ આજે અમે તમને એક મંદિરના ઘડા વિશે માહિતી આપવા જઇ રહ્યા છીએ જે ક્યારેય પાણીથી ભરાતો નથી અને તે આજથી નહીં પણ સેંકડો વર્ષોથી ચાલે છે.
રાજસ્થાનના બાલી જિલ્લા મુખ્યાલયથી 105 દૂર ભાટુંદ ગામે શીતલા માતાનું એક રહસ્યમય મંદિર છે, જ્યાં એવા ચમત્કારિક વાસણ છે, જે વર્ષમાં માત્ર બે વાર દર્શનાર્થે લાવવામાં આવે છે. આ વાસણ વિશે એક પ્રાચીન માન્યતા છે કે તેમાં ભલે ગમે તેટલું પાણી ભરાઈ જાય, તે ક્યારેય ભરાતા નથી. એવું માનવામાં આવે છે કે, રાક્ષસો આ માટલામાં રેડવામાં આવેલું પાણી પીવે છે.
આશ્ચર્યજનક વાત એ છે કે આજે પણ વૈજ્ઞાનિકો શા માટે અને કેમ તે શોધી શક્યા નથી. આ છેલ્લા 800 વર્ષથી સતત કરવામાં આવી રહ્યું છે. મંદિરનો આ ચમત્કારિક વાસણ અડધો ફૂટ લાંબો અને અડધો ફૂટ પહોળો છે.
ઘડો વર્ષમાં માત્ર બે વાર જોવા મળે છે…
આ ચમત્કારિક વાસણ જોવા માટે, તે વર્ષમાં બે વખત ભક્તો સમક્ષ લાવવામાં આવે છે. આ ઘડો એક પથ્થરથી ઢંકાયેલ છે. જે શીતળા સપ્તમી અને જ્યેષ્ઠ મહિનાની પૂર્ણિમાના દિવસે વર્ષમાં માત્ર બે વાર દૂર કરવામાં આવે છે. આ બે દિવસ દરમિયાન માતાના ભક્તો માટલા ભરીને તેમાં હજારો લિટર પાણી રેડતા હોય છે. ભક્તોનું માનવું છે કે, આ ચમત્કારિક વાસણમાં હજી સુધી અનેક લાખ લિટર પાણી રેડવામાં આવ્યું છે, પરંતુ માટલું ભરાવાનું નામ નથી લઈ રહ્યું.
એવું માનવામાં આવે છે કે, આશરે 800 વર્ષ પહેલાં આ સ્થાન પર બાબરા નામનો રાક્ષસ હતો. જેના કારણે નજીકના તમામ ગામો ગભરાઈ ગયા હતા, કારણ કે જ્યારે પણ અહીં રહેતા કોઈ બ્રાહ્મણના ઘરે લગ્ન થાય ત્યારે રાક્ષસ વરરાજાને મારી નાખતો હતો. તે રાક્ષસથી છૂટકારો મેળવવા, અહીંના ગ્રામજનોએ માતા શીતળાની પૂજા-અર્ચના કરી હતી. ખુશ થઈને માતા શીતલાએ બ્રાહ્મણના સ્વપ્નમાં આવીને કહ્યું કે જ્યારે તેની પુત્રીના લગ્ન થશે, ત્યારે તે રાક્ષસનો વધ કરશે.
લગ્ન સમયે શીતલ માતા અહીં એક નાનકડી યુવતીના રૂપમાં હાજર હતા અને આખરે તેણે ઘૂંટણથી રાક્ષસનો વધ કર્યો. તેના સમયના અંતે, રાક્ષસે માતા શીતલાને વરદાન માંગ્યું કે મને ઉનાળામાં ખૂબ તરસ લાગે છે, તેથી વર્ષમાં માત્ર બે વાર તેને તેના ભક્તોના હાથથી પાણી આપવું જોઈએ. જેના પર માતા શીતલાએ તેમની ઇચ્છા પૂરી કરવાનું વચન આપ્યું હતું. એવું કહેવામાં આવે છે કે ત્યારથી વર્ષમાં બે વાર આ વાસણમાં પાણી ભરવાની પરંપરા ચાલી રહી છે.
